de Gids (65, No. 2) (English, Dutch, Paperback)

This historic book may have numerous typos and missing text. Purchasers can usually download a free scanned copy of the original book (without typos) from the publisher. Not indexed. Niet afgebeeld. 1901 edition. Uittreksel: ...mijn practijk als advocaat en gedurende mijne werkzaamheid in het Genootschap tot zedelijke verbetering tal van recidivisten ontmoet, te wier aanzien ik de strafverzwaring moeielijk anders dan als eene wreedheid zou durven qualificeeren. Voor velen, die uit de gevangenis zijn ontslagen, is het vaak na harden strijd eene onmogelijkheid gebleken zich wederom eene plaats in de maatschappij te veroveren; hun eigen pogingen en die van anderen liepen op mislukking uit en een nieuw misdrijf scheen hun dan de eenige uitkomst om althans tijdelijk aan honger en ellende te ontkomen. Er zijn er, --en helaas niet weinigen--aan wie de straf voor een eerste misdaad hun bestaansmiddel heeft ontnomen; voor wie na de ondergane straf alle deuren gesloten blijven en die, zoo zij voor de werkinrichting terugschrikken, langzaam maar zeker tot een nieuw misdrijf gedreven worden. Zij, die voor het laatste penitentiaire congres te Brussel de strafverzwaring bij recidieve bepleitten, hebben de hier geschetste droevige waarheid niet kunnen ontkennen. Zoo schrijft de directeur van de gevangenis te Brugge, midden in zijn pleidooi voor de strafverscherpingen: L'abime appelle l'abime; une premiere faute fatalement en entraine une autre et combien peu souvent Ie delinquant peut-il etre rendu responsable de sa faute." Er behoort moed toe ondanks die erkenning om hongerkost en misschien om de donkere cel te blijven roepen. In zoodanige gevallen om de recidieve de straf verscherpen is de onrechtvaardigheid verdubbelen, welke de maatschappij tegenover den eenmaal veroordeelde begaat, is de schuld der maatschappij wreken op haar slachtoffer. Ferri zegt het met onbetwistbare juistheid: La societe ne reconnait par son tort a elle...