This historic book may have numerous typos and missing text. Purchasers can usually download a free scanned copy of the original book (without typos) from the publisher. Not indexed. Niet afgebeeld. 1894 edition. Uittreksel: ...hij mag elke oplossing voorslaan, waarvan hij den vrede verwacht, ook al strookt zij niet met de rechtvaardigheid.--Als voorbeeld van bemiddeling wordt de Carolinenkwestie genoemd; de Paus was daarbij bemiddelaar tusschen Duitschland en Spanje;, / hij was geen rechter, had dus niet te onderzoeken wiens aanspraken erkend moesten worden, doch alleen een schikking te vinden, waarmee beiden zich konden vereeuigen, . Daar de bemiddelaar den vrede wil herstellen, of, zoo deze nog slechts in gevaar is gebracht, handhaven, is het zijne taak eene schikking voor te slaan, waarbij de partijen zich kunnen nederleggen; de taak blijft van verzoenenden aard, het bemiddelingsvoorstel is een voorstel zonder bindende kracht. Zeer juist is de opmerking van den schrijver, dat van het oogeublik af, dat de Staten het compromis sluiteu de zaak in der minne geschikt is, doch dat zij eerst wordt opgelost door de uitspraak der scheidslieden; waaruit volgt, dat het behoud van den vrede niet voortvloeit uit de arbitrage zelve, maar uit den wil der partijen. n 1) n Daarom zegge men niet: --vervolgt hij-- het scheidsgerecht is een werkzaam middel om den oorlog te doen verdwijnen, want meu zou oorzaak en gevolg verwarren. Juist omdat men den oorlog niet wil, vraagt men rechterlijke uitspraak, zoodat het aantal arbitrages niet den vrede bevordert, maar enkel blijk geeft in hoeverre de mogendheden tot vrede geneigd zijn. Het is--men vergunne mij in deze dagen, waarin zooveel over de regeling van den tijd gesproken wordt, dit weinig oorspronkelijke beeld--de klok, die aanwijst, hoe laat het is, men kan haar verzetten, maar den tijd veranderen kan men daardoor niet. De vraag, welke internationale geschillen aan eene arbitrage kunnen onderworpen worden, wordt in.