. 1838.: ... Parum erat hos duos insectari, illi etiam doctores quos post Farelli discessum episcopus advocaverat, in haereseos suspicionem venerunt, Pelrus inprimis Caroli el Martialis Mazurier. Ille a Sorbonicis (17 Aug. i524) in jus vocatus, ad curiam parisienscm provocavit, quae eum ad Sorbonam remisit, ut coram duobus curiae senatoribus audiretur. Criminationes oblatas diluere quidem conatus est, sed theologis non satisiecit. Iterum igitur provocavitad curiam, cujus jussu Beda nonnullas protulit sententias censura notatas et Bochart contra Petrum Caroli dicens judices quam vehementissime ad cos viros continendos eaque omnia cohibenda exhortatus est, quae populum a B. Yirginis Sanctorumque cultu ct ab observantia ecclesiae debita deducere possint. Lizetus, curiae praesul, rem totam ad episcopum tandem remisit parisiensem, qui de ea statueret, et jussit praeterea omnia scholae theologicae mandata rata habere et stricte exequi (4 Jul. 1 r: .). Ab orationibus sacris publice habendis prohibitus, Caroli nihilominus perrexit populum docere, hortari ut translationem N. T., quam ipse e suggestu pralegebat, secum adportent auditores et eam inspicientes explanantem audirent. Adversarii ex istius tandem orationibus ad tredecim expiscarunt haereticas sententias ipsorum stultitiam et malevolentiam, hominis vero, qui protulit, disertam industriam in populo erudiendo satis declarantes. Omissis illis, quae contra B. Virginem Sanctosque dixit adorandos, nonnulla referam peculiaria et viro propria. Contendit enim, Evangelium sopitum et nunc denuoexcitatumpopuluoi commovere, quod ad solum Christum amore complectendum homines provocaret, quem si amarent idola confestim in fumum abitura; unicuiquc integrum facit docere christianam doctrinam et codicem cxplicarc sacrum, perperam enim jactari solos theologds Evangelii sententias animo assequi posse1; caeterum imagines, quas ecclesia plebis libellos appellare consuevit non omnino esse spernendas et damnandas, sed evangelicas potiu...