Bron: Wikipedia. Pagina's: 45. Hoofdstukken: Kelten, Hallstatt-cultuur, Grafheuvel, Vorstengraf, Ulpia Noviomagus Batavorum, Lijst van brochs, Noordwestblok, La Tene-periode, Uruk, Villanovacultuur, Zhou-dynastie, Dun Grugaig, Dunadd Fort, Burghead Well, Bijl, Scythen, Kition, Kilmartin Glen, Birsay, Timpone della Motta, Caterthuns, Rispain Camp, Ardestie Earth House, Wheelhouse, Torr a'Chaisteal Fort, Barsalloch Fort, Torque, Lindowman, Rennibister Earth House, Schild van Battersea, Grain Earth House, Atlantic roundhouse, Culsh Earth House, Aisled roundhouse. Uittreksel: Een grafheuvel (ook: tumulus of cairn) is een heuvel uit de Oudheid waarin doden een laatste rustplaats kregen. Grafheuvels gelijken op een hunebed of dolmen, een aarden heuvel zonder de grote stenen die in het hunebed een ruimte vormen. Tumulus is de Romeinse benaming voor een grafheuvel die opgetrokken werd boven het crematiegraf van een vooraanstaand burger. In de tweede eeuw na Christus werden meer dan 150 tumuli opgericht langs Romeinse heirbanen in de Civitas Tungrorum. Een goed voorbeeld hiervan zijn de 'Drie Tommen', de tumuli van Tienen in Vlaams-Brabant, die bij de opgraving in 1894 belangrijke kunstschatten prijsgaven. Men is ervan overtuigd dat de grafheuvels gebruikt werden als begraafplaats, doordat er menselijke resten zijn gevonden. Soms werden meerdere malen mensen in dezelfde grafheuvel begraven. Ook zijn er grafheuvels die in verschillende tijden zijn gebruikt en aangepast. Men vermoedt dat grafheuvels, behalve om de doden een laatste rustplaats te geven, ook gebouwd en gebruikt werden voor verering. Grafheuvels werden opgeworpen in de late steentijd, de bronstijd en de ijzertijd. Er zijn vijf perioden te onderscheiden, waarin op verschillende manieren de doden bijgezet werden en een grafheuvel aangelegd werd. Ook de manier waarop doden ter aarde besteld werden verschilde per periode. Hieronder staan de perioden vermeld met erachter de manier van begraven/cremeren: De Hallsta...